در اولین برخوردبا هر وضعیتی که در آن انسانی روبروی مان ایستاده، بی آنکه آگاه باشیم احساسات مان بر می‌خیزند و فریاد می‌کشند، گاه آماده جنگ یا گریز می‌شویم گاه چنان خشکمان می‌زند گویی ناگهان تمام دانسته‌های مان از یاد رفته اند.
آگاهی نسبت به این واکنش‌ها کمک می‌کند تا احساسات خود را ببینیم، آنها را بپذیریم و با خودمان با مهربانی رفتار کنیم.
همین آگاهی ما را از واکنش‌های ناخودآگاه دور می‌کند و به ما اجازه می‌دهد به‌جای عمل بر اساس ترس، تردید یا عادت، گامی‌برداریم در جهت آنچه واقعاً برایمان ارزشمند است.